OBRAZOWANIE MIKROPRZEPŁYWÓW MVI
Tryb obrazowania mikroprzepływów (MVI), który w zależności od producenta aparatów określany jest różnorodnymi nazwami markowymi, np. MFI (Microflow Imaging), MVF (MicroVelocityFlow), czy MVI (MicroVelocity Imaging) to obecnie podstawowa modalność w ramach multiparametrycznego obrazowania USG (MPUS). Jest on rozwinięciem technologii dopplerowskiej, a oparty na algorytmach oprogramowania, które odfiltrowują sygnały dopplerowskie przepływów krwi o niskiej prędkości od sygnałów artefaktów ruchu ciała.
Zasadniczą cechą MVI, jak mówi sama nazwa, jest możliwość obrazowania na poziomie tkankowym w formie monochromatycznego sygnału bardzo niskich prędkości przepływu krwi, tj. <1 cm/s. Podobnie jak w przypadku color-Doppler tryb MVI może teoretycznie być zależny od kierunku przepływu krwi, jednakże w praktyce MVI cechuje się znacznie lepszą jakością obrazowania oraz rozdzielczością w porównaniu do modalności color-Doppler.
Z powyższych względów tryb MVI wyparł prawie całkowicie obrazowanie unaczynienia tkanek i zmian ogniskowych kolorowym Dopplerem (CD) oraz Dopplerem mocy (PD), w szczególności płytko położonych, gdyż w zakresie obrazowania prędkości krwi w tkankach jest po prostu od nich wielokrotnie czulszy, co jednoznacznie potwierdzają badania naukowe oraz codzienne obserwacje.
Oprócz obrazowania drobnych naczyń MVI wykorzystywane może być także do oceny naczyń dużych i średnich, takich jak aorta brzuszna, tętnice szyjne, czy przy badaniach przezciemiączkowych naczyń wewnątrzmózgowych, gdzie często uzyskuje się obrazy porównywalne do angiografii, co autor niniejszego artykułu określił jako bezkontrastowa angiografia sonograficzna (ang. contrast-free sonographic angiography). W sprzyjających warunkach MVI może w ramach echokardiograficznego obrazowania serca głowicą konweksową (brzuszną) polepszyć wizualizację endocardium, komór serca i ich kurczliwości; badanie serca przezbrzusznie jest elementem interdyscyplinarnego badania USG przydatnego np. w intensywnej terapii.
W ramach obrazowania mikroprzepływów MVI spotykamy się z podobnymi artefaktami jak w przypadku trybu Dopplera kolorowego, w szczególności z artefaktem szumu, artefaktem tętnienia, artefaktem zwierciadlanym, czy migotania. Ten ostatni wykorzystywany jest w diagnostyce uwapnionych złogów w nerce; z kolei w przypadku drobnych złogów w pęcherzyku żółciowym artefakt ten może potencjalnie wprowadzać w błąd w kierunku fałszywego rozpoznania polipowatych zmian tkankowych.
Zastosowanie MVI ma olbrzymie znacznie praktyczne. Przykładowo w zakresie obrazowania nerek umożliwia szybkie różnicowanie torbieli od zmian tkankowych, różnicowanie pseudoguzów od guzów prawdziwych, ocenę wariantów rozwojowych nerki, ocenę grubości kory nerki i żywotności narządu, ocenę biologii guza nerki. W wielu wypadkach pozwala na uniknięcie konieczności przeprowadzania obciążającego badania TK z kontrastem. W przypadku płuc umożliwia różnicowanie obwodowych zmian zapalnych od zmian zatorowych.
Z kolei w obrębie wątroby MVI może dodatkowo być wykorzystywane przy ocenie i różnicowaniu guzów tkankowych. Przykładowo w ogniskowym przeroście guzkowym (FNH) tryb MVI pokaże naczynia układające się w typowe szprychy koła w przeciwieństwie do innych guzów, np. gruczolaka wątroby. Na podstawie obserwacji własnych oraz doświadczonych radiologów z Wielkiej Brytanii tryb MVI w przyszłości może potencjalnie być wykorzystywany do różnicowania hyperechogennych zmian ogniskowych w wątrobie, tj. naczyniaków od zmian metastatycznych.
Bardzo ważnym, a zarazem prostym zastosowaniem MVI jest różnicowanie torbieli krwotocznych, np. wątroby, nerek, czy jajników, z tkankowymi zmianami onkologicznymi. W przypadku pęcherzyka żółciowego MVI może z kolei pomóc w różnicowaniu błotka żółciowego ze zmianą rozrostową pęcherzyka. Tryb MVI powszechnie jest wykorzystywany do oceny stanów zapalnych, w tym w skórze i powłokach, o czym nauczane jest w trakcie Kursu USG skóry i powłok.
Omawiając bezkontrastowe obrazowanie mikrounaczynienia (MVI) nie sposób nie wspomnieć o jego „kuzynie”, tj. trybie, który oparty jest o inną technologię, ale będącym jeszcze dokładniejszą metodą obrazującą unaczynienie tkankowe, a mianowicie o USG z kontrastem (CEUS). Ogólnie ujmując, w przypadkach, gdy tryb MVI zawodzi lub ma ograniczone zastosowanie wykonywane jest badanie CEUS.
Podczas kongresu PLTR we Wrocławiu w 2023 r. autor niniejszego artykułu, jako pierwszy w Polsce, przeprowadził wykład zestawiający i omawiający zastosowanie obrazowania MVI.
Autor: Tomasz Szczepański MD
Dla lekarzy KURS USG MULTIPARAMETRYCZNE OBSZARU BRZUCHA >
Zawartość serwisu cedum.pl jest chroniona prawem autorskim.
